Po otrzymaniu zgody Stolicy Apostolskiej, otwarcie procesu beatyfikacyjnego Matki Elżbiety Róży Czackiej odbyło się w dniu 22 grudnia 1987 roku w kaplicy Prymasowskiej przy ul. Miodowej w Warszawie. Prace procesowe na terenie diecezji trwały do 1995 roku. 2 października 1995 roku akta zostały otwarte w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych. Dekret o heroiczności cnót Sługi Bożej został promulgowany 9 października 2017 roku.
Proces w sprawie domniemanego cudu za wstawiennictwem m. Elżbiety Czackiej zakończył się 5 czerwca 2018 r. i dokumentacja została przekazana do Watykanu, gdzie sprawa zanim została przedstawiona papieżowi, była badana przez komisje lekarzy, teologów i kardynałów.
W intencji ogłoszenia Matki Elżbiety błogosławioną siostry franciszkanki Służebnice Krzyża organizują w każdą pierwszą sobotę miesiąca w Laskach otwartą adorację Najświętszego Sakramentu.
Elżbieta Czacka (Róża Maria Czacka – córka Feliksa Czackiego i Zofii z Ledóchowskich) urodziła się 22 października 1876 r. w Białej Cerkwi, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Znała biegle cztery języki obce, a dzięki ojcu zdobyła znajomość spraw gospodarczych.
Mając 22 lata straciła wzrok. Potraktowała to jako wezwanie do zajęcia się niewidomymi.
W 1911 roku uzyskała u władz carskich zatwierdzenie statutu założonego przez siebie Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi, którego staraniem powstały w latach 1911-1914 w Warszawie kolejno: ochronka dla niewidomych dzieci, szkoła elementarna, warsztaty, biblioteka brajlowska, wreszcie tzw. patronat.
W 1918 r. utworzyła nowe zgromadzenie zakonne Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, którego charyzmatem jest służba niewidomym i wynagradzanie za duchową ślepotę świata. W 1922 r. rozpoczęła budowę zakładu w Laskach pod Warszawą, który dawał wykształcenie niewidomym, przygotowując ich do samodzielnego życia. Zmarła w 1961 r. (PAP)