Ludzie opisywali także kopanie w ziemi, aby uzyskać dostęp do rur wodociągowych w celu picia i mycia.
ONZ ostrzegła, że skrajne niedożywienie wśród małych dzieci na północy gwałtownie wzrosło i obecnie przekracza krytyczny próg 15%.
Agencja ONZ ds. koordynacji pomocy humanitarnej Ocha twierdzi, że w zeszłym miesiącu odmówiono dostępu ponad połowie misji pomocowych na północ od Gazy oraz że siły izraelskie coraz bardziej ingerują w sposób i miejsce dostarczania pomocy.
Dodaje, że około 300 000 osób zamieszkujących obszary północne jest w dużej mierze odciętych od pomocy i grozi im rosnące ryzyko głodu.
Rzecznik izraelskiej agencji wojskowej, której zadaniem jest koordynacja dostępu do pomocy w Gazie, powiedział na konferencji w zeszłym miesiącu, że „w Gazie nie ma głodu. Kropka”. Agencja Cogat wielokrotnie powtarzała, że nie ogranicza ilości pomocy humanitarnej wysyłanej do Gazy.
BBC rozmawiało z trzema osobami mieszkającymi w miastach Gaza i Beit Lahia oraz obejrzało materiały filmowe i wywiady nagrane przez lokalnych dziennikarzy w Dżabalii.
Mahmoud Shalabi, lokalny pracownik pomocy medycznej w Beit Lahia, powiedział, że ludzie mielili na mąkę zboża wykorzystywane do karmienia zwierząt, ale nawet to już się kończyło.
„Ludzie nie znajdują tego na rynku” – powiedział. „Obecnie jest niedostępny na północy Gazy i w mieście Gaza”.
Powiedział także, że zapasy konserwy maleją.
„To, co mieliśmy, pochodziło z sześciu lub siedmiu dni rozejmu [w listopadzie] i wszelka pomoc, którą dopuszczono do północnej części Gazy, została już właściwie wykorzystana. Ludzie jedzą teraz głównie ryż i tylko ryż. “
Światowy Program Żywnościowy (WFP) poinformował w tym tygodniu BBC, że cztery z pięciu ostatnich konwojów z pomocą na północ zostały zatrzymane przez siły izraelskie, co oznacza dwutygodniową przerwę między dostawami do miasta Gaza.
„Wiemy, że istnieje bardzo poważne ryzyko głodu w Gazie, jeśli nie będziemy regularnie zapewniać bardzo znacznych ilości pomocy żywnościowej” – powiedział szef regionalny WFP Matt Hollingworth.
Biuro ONZ ds. Koordynacji Spraw Humanitarnych (Ocha) stwierdziło, że nastąpił gwałtowny wzrost liczby misji pomocowych, którym odmówiono dostępu do północnej Strefy Gazy: w styczniu odmówiono dostępu 56% dostaw, w porównaniu z 14% w październiku do grudnia.
Stwierdzono również, że izraelskie wojsko „czasami wymagało uzasadnień” w odniesieniu do ilości paliwa przeznaczonego dla placówek służby zdrowia i „narzucało redukcje wielkości pomocy, np. ilości żywności”.
BBC poprosiło armię izraelską o odpowiedź. Dziennikarzy skierowano do Cogat, gdzie kazano kierować pytania do wojska.
Duha al-Khalidi, matka czwórki dzieci z Beit Lahia, powiedziała BBC dwa tygodnie temu, że przeszła sześć mil (9,5 km) do domu swojej siostry w mieście Gaza w desperackim poszukiwaniu pożywienia po tym, jak jej dzieci nie jadły przez długi czas. trzy dni.
„Nie mam pieniędzy, a nawet gdybym miała, to na głównym rynku miasta nie ma nic” – powiedziała. „[Moja siostra] i jej rodzina również cierpią. Podzieliła się ze mną ostatnią porcją makaronu w swoim domu”.
„Uważamy, że śmierć stała się nieunikniona” – powiedziała jej siostra Waad. „Straciliśmy ostatnie piętro domu, ale mimo strachu, że się zawalimy, nadal tu mieszkamy. Od dwóch tygodni nie możemy nic znaleźć na rynku, a jeśli jakieś produkty są dostępne, to ich cena jest 10 razy większa od normalnej .”
W ocenie ryzyka głodu przeprowadzonej przez kilka agencji ONZ oszacowano, że prawie jedna trzecia mieszkańców obszarów północnych może obecnie stanąć w obliczu „katastrofalnego” braku żywności, chociaż ograniczenia w dostępie do tych obszarów bardzo utrudniają pomiary w czasie rzeczywistym.
Rodziny na obszarach północnych również mają trudności ze znalezieniem niezawodnych dostaw wody.
„Wielu z nas pije teraz wodę niezdatną do picia. Nie ma rur; wodę musimy kopać” – wyjaśnił Mahmoud Salah w Beit Lahia.
Film nakręcony w dzielnicy Jabalia na północ od miasta Gaza pokazuje mieszkańców siedzących wśród gruzów zbombardowanych ulic i kopiących w ziemi, aby podłączyć duże podziemne rury wodociągowe.
„Dostajemy tu wodę raz na 15 dni” – powiedział Yusuf al-Ayoti. „Woda jest brudna. Nasze dzieci mają stany zapalne, a brudna woda niszczy ich zęby. Jest w niej piasek i jest bardzo słony”.
Po czterech miesiącach wojny prowizoryczne rozwiązania mające na celu przezwyciężenie luk głodowych wyczerpały się. Istnieje kilka sposobów na uzupełnienie spiżarni Gazy.
Przed wojną terytorium to było zależne od pomocy żywnościowej; obecnie znaczna część przemysłu rolnego została zrujnowana lub porzucona.
Nowe dane ONZ sugerują, że ponad połowa gruntów rolnych w centralnym regionie Dajr al-Balah została zniszczona. Obejmuje to tłocznię oliwek i pola uprawne należące do Bassem Younis Abu Zayed.
„Wygląda na następstwo po trzęsienie ziemi” – powiedział. „Zniszczenia są ogromne, obejmują sąsiednie budynki i zwierzęta hodowlane. Nawet jeśli uda nam się przywrócić młyn, 80-90% oliwek zniknęło. To nie tylko strata tego roku, to strata kilku następnych lat.”
Dalej na południe, w przygranicznym mieście Rafah, ponad milion osób wysiedlonych w wyniku walk w innych miejscach walczy obecnie o przestrzeń z 300 000 mieszkańców miasta.
Armia izraelska regularnie publikuje, jak twierdzi, najnowsze nagrania przedstawiające ruchliwe rynki i restauracje w południowych centrach Gazy.
Większość ze 114 misji pomocowych do południowych obszarów Gazy dotarła w zeszłym miesiącu, ale mieszkańcy i agencje pomocowe twierdzą, że wiele osób w dalszym ciągu cierpi głód, a w obliczu braku schronienia, warunków sanitarnych i opieki medycznej grozi kryzys zdrowia publicznego.
Pomoc może zostać zablokowana przez walki, biurokrację lub gruz. Na początku tygodnia konwój z żywnością czekający na skierowanie się na północ w Strefie Gazy został ostrzelany z broni morskiej.
Jednak dostawy komplikuje także rosnąca desperacja mieszkańców Gazy, mówi Matt Hollingworth.
„Potrzebujemy rozwiązania kwestii prawa i porządku, abyśmy nie musieli przedzierać się przez tłumy rozpaczliwie głodnych ludzi, aby dotrzeć do innych osób, do których jeszcze nie dotarliśmy” – powiedział.
„Martwi mnie poziom bezradności. Ludzie stracili nadzieję”.
Porozumienie między Izraelem a Hamasem jest przez wielu postrzegane jako jedyny sposób na zapewnienie większej pomocy do Gazy i uwolnienie izraelskich zakładników.
Gdy Izrael bombarduje Rafah przed powszechnie oczekiwaną tam ofensywą lądową, przywódcy obu stron znajdują się pod presją, aby zakończyć cierpienia ludzi uwięzionych w Gazie – ich wroga i ich własne.