Za kandydaturą Kristerssona głosowało 176 parlamentarzystów z Umiarkowanej Partii Koalicyjnej, Chrześcijańskich Demokratów i Liberałów. Ugrupowania te utworzą mniejszościowy rząd, który w parlamencie wspierać będzie przeciwna imigrantom partia Szwedzcy Demokraci. Jej przedstawiciele mają otrzymać stanowiska w kancelarii premiera.
Przeciwnych Kristerssonowi było 173 parlamentarzystów z centrolewicowej oraz lewicowej opozycji.
– To będzie najbardziej prawicowo-konserwatywny rząd w historii szwedzkiej demokracji (…). Moi rodzice uciekli z Iranu przed reżimem, nigdy nie przypuszczali, że autorytarne rządy będą możliwe w Szwecji – przestrzegała liderka Partii Lewicy Nooshi Dadgostar.
Polityk we wtorek przedstawi w Riksdagu expose i skład rządu; zostanie przyjęty przez króla Szwecji Karola XVI Gustawa. – Mamy dużo kryzysów jednocześnie: strzelaniny, bezpieczeństwo w regionie, wysokie ceny energii. (…) Zrobimy wszystko, aby jak najszybciej uporać się z problemami – zapowiedział po wygranym głosowaniu Kristersson.
Kristersson to doświadczony polityk; zaczynał od partyjnej młodzieżówki, został jej szefem, a od 1991 r. z przerwami jest parlamentarzystą Umiarkowanej Partii Koalicyjnej. W latach 2006-10 był członkiem zarządu ds. socjalnych miasta Sztokholm, a w latach 2010-14 – ministrem ds. zabezpieczenia społecznego w gabinecie premiera Fredrika Reinfeldta.
Nowy premier uchodzi za zwolennika neoliberalizmu, jest autorem książki „Non-working generation”, w której postawił tezę, że szwedzki model państwa opiekuńczego zmusza ludzi do pasywności.
Prywatnie kandydat na premiera ceni sobie życie rodzinne w Strangnas pod Sztokholmem, gdzie mieszka z żoną, kształcącą się na protestanckiego pastora Birgittą Ed, oraz trzema córkami adoptowanymi z Chin. Polityk w latach 2003-05 był szefem stowarzyszenia Centrum Adopcyjne, pośredniczącego w zagranicznych adopcjach.