Ustawa ma na celu wyłączenie spod uregulowań ustawy z 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia osób wykonujących zawody medyczne, dla których zasady uzyskiwania tytułu specjalisty określają przepisy regulujące wykonywanie tych zawodów.
Przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia wyjaśniali na etapie prac legislacyjnych, że zmiany są podyktowane koniecznością zwiększenia liczby specjalistów w systemie.
Zmiana ta umożliwi osobom wykonującym zawody medyczne, np. lekarzom, pielęgniarkom, farmaceutom, fizjoterapeutom czy diagnostom laboratoryjnym, uzyskanie tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, co ma znaczenie w sytuacji, gdy w swoich regulacjach prawnych dotyczących specjalizacji nie będą mieli wskazanej tej dziedziny lub nie ma jednostki akredytowanej do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego.
Resort zdrowia podnosił, że ma to znaczenie w sytuacji, gdy w swoich regulacjach prawnych dotyczących specjalizacji nie będą oni mieli wskazanej tej dziedziny lub nie ma jednostki akredytowanej do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego.
Zatem np. lekarz, mimo regulacji prawnych dotyczących uzyskiwania specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów, będzie mógł przystąpić do specjalizacji lub mieć uznany dorobek naukowy lub zawodowy i uzyskać tytuł specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, np. w dziedzinie psychoseksuologii czy psychoterapii dzieci i młodzieży, gdyż w katalogu dziedzin określonych dla specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów nie ma takiej dziedziny specjalizacji.
Minister zdrowia – na wniosek osoby z dorobkiem naukowym lub zawodowym – będzie mógł uznać taki dorobek za równoważny ze zrealizowaniem programu szkolenia specjalizacyjnego. W rezultacie osoba, która zda państwowy egzamin specjalizacyjny w danej dziedzinie ochrony zdrowia, otrzyma dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu specjalisty.
Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.