Historia konfliktu jest głęboko zakorzeniona. EMC-Farc to odłam większej grupy – Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kolumbii (FARC), która powstała w latach sześćdziesiątych jako wojskowy oddział Partii Komunistycznej. Gdy w 2016 roku główna część FARC zdecydowała się na porozumienie pokojowe i rozbrojenie, EMC-Farc postanowiło kontynuować walkę. Teraz jednak wydaje się, że nawet oni są gotowi do rozmów.
Prezydent Kolumbii, Gustavo Petro, który w młodości sam był marksistowskim rebeliantem, podjął się zadania zakończenia tej wieloletniej przemocy. Jego ambitny cel, zaproklamowany po objęciu urzędu w sierpniu 2022 roku, to “całkowity pokój” w Kolumbii.
Tymczasem w regionie Cauca odbyły się wstępne rozmowy pokojowe z udziałem międzynarodowych obserwatorów z Unii Europejskiej, Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Państw Amerykańskich. Wszyscy mają nadzieję, że to początek końca konfliktu.
Chociaż EMC-Farc wzmocniło swoje siły po porozumieniu z 2016 roku, rząd twierdzi, że ich działalność nie ogranicza się tylko do walki, ale także do handlu narkotykami i nielegalnego wydobycia surowców.
Zawieszenie broni nie jest jednak gwarancją pokoju. Wcześniejsza próba zawarcia rozejmu zakończyła się tragedią, kiedy to czterej młodzi chłopcy zostali brutalnie zamordowani przez rebeliantów. Wznowienie rozmów pokojowych wskazuje jednak, że obie strony są gotowe na kompromis i poszukiwanie trwałego rozwiązania.
W tym trudnym dla Kolumbii czasie, oczekiwania są wielkie. Zawieszenie broni jest pierwszym krokiem na drodze do trwałego pokoju, ale wiele wyzwań jeszcze przed nami. Kolumbia stoi na rozdrożu, z nadzieją skierowaną ku przyszłości bez przemocy i konfliktu.