Do tej pory sądzono, że komórki nerwowe występujące w siatkówce oka komunikują się z mózgiem tylko poprzez sygnały, które pobudzają inne neurony do działania (zwiększają ich potencjał czynnościowy). Naukowcy z Uniwersytetu Northwestern (USA) wykazali jednak, że neurony siatkówki oka wysyłają do mózgu również sygnały hamujące, a sygnały te, dzięki zmniejszeniu potencjału czynnościowego innych neuronów, pomagają kontrolować rytm okołodobowy i regulować ilość światła docierającego do oczu.
“Owe sygnały hamujące zapobiegają rozregulowaniu zegara okołodobowego w reakcji na przyćmione światło i zwężaniu się źrenic w słabym oświetleniu. Oba te zjawiska spełniają adaptacyjną rolę w codziennym funkcjonowaniu i umożliwiają właściwe widzenie” – komentuje koordynatorka badania dr Tiffany Schmidt.
Gdy specjaliści zablokowali u myszy neurony wysyłające sygnały hamujące, zauważyli, że ich rytm okołodobowy stał się bardziej podatny na modyfikacje. Już niewielka zmiana natężenia światła wywoływała u nich rozregulowanie zegara biologicznego. Gdyby miało to miejsce w codziennym życiu, zwierzęta nie mogłyby normalnie funkcjonować.
Naukowcy zaobserwowali też, iż myszy z zablokowanymi sygnałami hamującymi były generalnie bardziej wrażliwe na światło.
“Uważamy, że wyniki naszego badania pomogą zrozumieć, dlaczego nasze oczy są tak niezwykle wrażliwe na światło, a nasze podświadome zachowania – stosunkowo niewrażliwe” – mówi dr Schmidt.
O badaniu można przeczytać na stronie: https://science.sciencemag.org/content/368/6490/527. (PAP)