Według legendy, rogale świętomarcińskie zostały po raz pierwszy upieczone w 1891 roku przez poznańskiego cukiernika Józefa Melzera. Melzer, inspirowany postacią Świętego Marcina i chcąc uczcić jego dobrotliwość, wymyślił przepis na półksiężycowate ciastka, które miały przypominać kształtem przycięty płaszcz biskupa. Wypiek ten szybko zyskał popularność wśród mieszkańców Poznania i stał się stałym elementem obchodów dnia Świętego Marcina.
Rogale świętomarcińskie są wypiekane z drożdżowego ciasta, wypełnione masą z białego maku, orzechów, rodzynek i skórki pomarańczowej. Charakterystycznym elementem tych rogali jest ich kształt, przypominający półksiężyc, oraz bogate nadzienie, które sprawia, że są one jednocześnie sycące i aromatyczne.
Tradycja pieczenia rogali świętomarcińskich przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. W Poznaniu co roku, 11 listopada, w dniu Świętego Marcina, odbywa się święto rogali, podczas którego mieszkańcy i turyści mogą delektować się tym wyjątkowym wypiekiem. Rogale świętomarcińskie nie są tylko smakołykiem, ale również ważnym elementem kultury i dziedzictwa Poznania.
W 2008 roku rogale świętomarcińskie zostały wpisane na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, co potwierdza ich wyjątkowość i znaczenie w polskiej kulturze kulinarnej. Dzięki temu wypiek ten stał się nie tylko symbolem Poznania, ale również ważną częścią polskiego dziedzictwa gastronomicznego.