Mediolan, Madryt i Barcelona to miasta z największą liczbą imigrantów
Mediolan, Madryt i Barcelona to miasta z największą liczbą imigrantów pochodzących spoza Unii Europejskiej – wynika z przekazanych PAP danych Eurostatu. Dane nie obejmują jednak wszystkich miast w UE.
W Barcelonie zakończyło się posiedzenie samorządowców z Europy, Afryki Północnej i Bliskiego Wchodu (ARLEM), którzy dyskutowali o wyzwaniach wynikających z migracji. Przyjęli oni też wspólne stanowisko w tej sprawie, które trafi do instytucji UE. W dokumencie podkreślano znaczenie współpracy między miastami i władzami lokalnymi, zwłaszcza w regionach o wysokiej skłonności do migracji oraz w tych o dużym obciążeniu imigracyjnym.
Według danych europejskiego urzędu statycznego najwięcej obcokrajowców spoza UE mieszkało w 2018 r. w Mediolanie (439 tys.), w Madrycie (409 tys.) oraz Barcelonie (383 tys.). Te trzy metropolie w zestawieniu pojawiają się dwukrotnie, a liczby zmniejszają się odpowiednio do 232 tys., 294 tys. oraz 183 tys., kiedy zawęzi się brany pod uwagę obszar miasta. Wysoko w tabeli jest też Rzym (257 tys.), Bruksela (148 tys.), Ryga (137 tys.), Sztokholm (115 tys.) i Neapol (110 tys.).
Jak podkreśliła w rozmowie z PAP Margarida Domingues de Carvalho z Eurostatu, statystyki miejskie są przekazywane urzędowi statystycznemu na zasadzie dobrowolności, dlatego dane nie są kompletne. “Nie ma prawodawstwa UE dotyczącego gromadzenia tych statystyk, a ich dostępność różni się w zależności od tematu i z roku na rok” – podkreśliła.
Dane nie pozwalają np. przyjrzeć się miastom niemieckim, a brytyjskim tylko częściowo (nie są dostępne np. dla Londynu). Tymczasem to właśnie te dwa kraje w 2017 r. przyjęły największą liczbę imigrantów – Niemcy 917 tys., a Wielka Brytania – 644 tys. Dalej były Hiszpania (532 tys.), Francja (370 tys.) i Włochy (343 tys.). Nie ma tam również aktualnych danych z polskich miast.
Dane Eurostatu nie pozwalają ponadto prześledzić, skąd pochodzą przybysze w europejskich miastach. Eurostat zbiera natomiast informacje o pochodzeniu cudzoziemców, którzy nabyli unijne obywatelstwo. Jak wynika z danych za 2017 r., łącznie kraje UE wydały imigrantom 673 tys. paszportów. Nowi obywatele UE-28 pochodzili głównie z Afryki (27 proc. łącznej liczby przypadków nabycia obywatelstwa), Europy poza UE-28 (21 proc.), Azji (21 proc.) oraz Ameryki Północnej i Południowej (11 proc.).
Według danych Eurostatu na dzień 1 stycznia 2018 r. 22,3 mln (4,4 proc.) z 512,4 mln osób mieszkających w UE nie było obywatelami Unii.
W przyjętym w Barcelonie stanowisku organizacji ARLEM odnotowano, że napięcia w zarządzaniu przepływami migracyjnymi w basenie Morza Śródziemnego zaostrzyły się po wybuchu arabskiej wiosny oraz spowodowanym wojną i terrorem m.in. w Syrii i Libii kryzysem uchodźczym.
W dokumencie wskazano, że w nadchodzących dziesięcioleciach Europa w wyniku deficytu demograficznego będzie potrzebować milionów pracowników zagranicznych, szczególnie tych wysoko wykwalifikowanych. Dlatego konieczne jest według organizacji z jednej strony zorganizowanie przepływów migracyjnych, a z drugiej – przeciwdziałanie ich przyczynom.
“Jako że różnice w poziomie życia między Północą a Południem są głównym powodem przesiedlania się ludzi (…), zwalczanie bezrobocia i ubóstwa oraz pobudzanie działalności gospodarczej w regionach biednych i zmarginalizowanych, o wysokiej skłonności do migracji, stanowi potężną alternatywę, która jest bardziej wydajna, sprawiedliwsza i bardziej humanitarna” – zaznaczono.
Według ARLEM, w ten sposób można zmniejszyć nie tylko presję migracyjną, ale także zmniejszyć napięcia utrudniające procesy integracji regionalnej.
Region Morza Śródziemnego znajduje się w centrum globalnych i regionalnych zawirowań geopolitycznych, czego przykładem są konflikty na Bliskim Wschodzie, wojny w Syrii i Libii.
W skład powołanego do życia przez Europejski Komitet Regionów ciała doradczego ARLEM wchodzą reprezentanci samorządów z UE oraz władz lokalnych i regionalnych 15 krajów partnerskich regionu śródziemnomorskiego m.in. Egiptu, Turcji i Izraela oraz – w charakterze obserwatora – Libii. Stanowi on “wymiar terytorialny” Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, unijnej inicjatywy mającej na celu pogłębianie stosunków między Europą a krajami, które sąsiadują z Unią poprzez basen Morza Śródziemnego.