Koreańczycy z południa stali się młodsi dzięki nowemu prawu dotyczącemu liczenia wieku
Koreańczycy z południa stali się rok lub dwa młodsi, ponieważ nowe prawo dostosowuje dwie tradycyjne metody liczenia wieku do standardów międzynarodowych.
Prawo likwiduje jeden tradycyjny system, który uznawał, że Koreańczycy z południa mają jeden rok po urodzeniu, licząc czas w łonie matki. Inny liczył wszystkich jako starzejących się o rok każdego pierwszego dnia stycznia zamiast w dniu ich urodzin.
Przejście na liczenie wieku na podstawie daty urodzenia weszło w życie w środę.
Prezydent Yoon Suk-yeol mocno naciskał na zmianę, kiedy ubiegał się o urząd w zeszłym roku. Powiedział, że tradycyjne metody liczenia wieku generują „niepotrzebne koszty społeczne i ekonomiczne”.
Na przykład powstały spory dotyczące wypłat z tytułu ubezpieczenia i określenia uprawnień do rządowych programów pomocowych.
Wcześniej najpowszechniej stosowaną metodą obliczeniową w Korei był wielowiekowy system „wieku koreańskiego”, w którym osoba kończy rok po urodzeniu i zyskuje rok 1 stycznia. Oznacza to, że dziecko urodzone 31 grudnia następnego dnia skończy dwa lata.
Odrębny system „liczenia wieku”, który był również tradycyjnie stosowany w kraju, uwzględnia osobę zerową w chwili urodzenia i dodaje rok 1 stycznia. Oznacza to, że np. na dzień 28 czerwca 2023 r. osoba urodzona 29 czerwca 2003 r. ma 19 lat w systemie międzynarodowym, 20 w systemie „counting age” i 21 w systemie „wiek koreański”.
Według sondażu przeprowadzonego przez lokalną firmę Hankook Research w styczniu 2022 r., trzech na czterech mieszkańców Korei Południowej również opowiadało się za standaryzacją.
Ustawodawcy głosowali za zniesieniem tradycyjnych metod liczenia w grudniu ubiegłego roku.
Pomimo tego ruchu, wiele istniejących ustaw, które liczą wiek osoby na podstawie systemu lat kalendarzowych „liczenia wieku”, pozostanie. Na przykład mieszkańcy Korei Południowej mogą kupować papierosy i alkohol od roku, a nie od dnia, w którym kończą 19 lat.
Tradycyjne metody liczenia wieku były również stosowane w innych krajach Azji Wschodniej, ale większość z nich porzuciła.
Japonia przyjęła międzynarodowy standard w 1950 roku, podczas gdy Korea Północna poszła w jego ślady w latach 80-tych.