W piątek (8 września) Pałac Buckingham przekazał w komunikacie, że lekarze są „zaniepokojeni stanem zdrowia Jej Wysokości i zalecili, aby pozostała pod nadzorem medycznym”. Do szkockiego zamku Bamoral, w którym przebywała w ciągu kilku godzin udali się członkowie jej rodziny, w tym dzieci i wnukowie. W całej Wielkiej Brytanii mieszkańcy zaczęli gromadzić się w oczekiwaniu na informacje o stanie zdrowia królowej.
O godzinie 19:30 polskiego czasu 8 września 2022 roku Pałac Buckingham poinformował o śmierci królowej.
Elżbieta Aleksandra Mary, czyli Elżbieta II, urodziła się 21 kwietnia 1926 roku w Londynie, jako córka króla Jerzego VI i Elżbiety Bowes-Lyon. W chwili narodzin była trzecia w linii sukcesji po księciu Walii Edwardzie oraz swoim ojcu.
Przez biografów opisywana była jako spokojne i posłuszne dziecko, od początku przygotowywane do objęcia tronu królewskiego.
Gdy miała 10 lat zmarł jej dziadek, król Jerzy V, a tron przejął książę Walii Edward VIII, jednak szybko abdykował z uwagi na brak możliwości poślubienia miłości swojego życia, dwukrotnie rozwiedzionej Amerykanki Wallis Simpson. W takiej sytuacji królem został ojciec Elżbiety, Jerzy VI, a ona sama stałą się pierwszą w linii sukcesji.
W czasie II wojny światowej, w 1945 roku wstąpiła do Auxiliary Territorial Service ze stopniem podporucznika i została kierowcą, mechanikiem.
Swojego przyszłego męża Filipa, syna księcia Andrzeja Greckiego i Alicji Battenberg poznała jeszcze w 1934 roku i w kolejnych latach spotykali się kilkukrotnie. Ich znajomość początkowo opierała się przede wszystkim na wymianie listów.
W 1946 roku Filip otrzymał zgodę króla Jerzego VI na poślubienie jego córki, po czym oświadczył się w sierpniu tego samego roku na wzgórzu zamku Balmoral w Szkocji. Oficjalne ogłoszenie zaręczyn nastąpiło 9 lipca 1947 roku. Ślub odbył się 20 listopada 1947 roku.
Para doczekała się czworga dzieci: Karola, Anny, Andrzeja i Edwarda oraz ośmiorga wnucząt i 12 prawnucząt.
Pierwszą oficjalną wizytę zagraniczną Elżbieta złożyła w lutym 1947 roku do Związku Południowej Afryki. Wyprawa trwała 10 tygodni. Następnie, z uwagi na postępującą chorobę ojca, przejęła część obowiązków królewskich. W 1951 roku złożyła oficjalne wizyty w Grecji, Włoszech, Kanadzie i na Malcie.
Podczas pobytu w Kenii, 6 lutego 1952 roku otrzymała wiadomość o śmierci ojca, co zmusiło ją do natychmiastowego powrotu do Wielkiej Brytanii. Dzień po śmierci króla została ogłoszona królową i wówczas ogłoszono także, że przyjmuje królewskie imię Elżbieta II. Koronacja odbyła się 2 czerwca 1953 roku.
Podczas jej panowania doszło do ruchu dekolonizacji, co spowodowało rozpad imperium brytyjskiego po tym, jak niepodległość uzyskały kolejne państwa.
We wtorek, 6 września 2022 roku, przyjęła na audiencji w Balmoral Liz Truss, nową premier Wielkiej Brytanii. To 15. brytyjska premier w czasie panowania Elżbiety II.
W czerwcu 2022 roku Elżbieta II obchodziła Platynowy Jubileusz 70-lecia panowania, dwa miesiące po swoich 96 urodzinach. Rok wcześniej, w kwietniu 2021 roku, w wieku 99 lat zmarł jej mąż, Filip.
Od 9 września 2015 roku jest najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii w historii, a od 12 czerwca 2022 roku jest drugą po Ludwiku XIV najdłużej panującym monarchą na świecie.
Od początku panowania powtarzała, że nie lubi mieszkać w Pałacu Buckingham, który od 1837 roku jest oficjalną rezydencją brytyjskich monarchów. Zdecydowanie wolała przebywać w zamku Windsor 15 km od Londynu, ale czas chętnie spędzała także w Holyrood House w Edynburgu będącym oficjalną siedzibą królowej Szkocji oraz w rezydencjach w Balmoral i w Norfolk. To właśnie w zamku w Balmoral spędziła ostatnie dni swojego życia i tam zmarła otoczona przez bliskich.